Mensen zeggen tegen mij dat ik zo heerlijk rustig ben. Daar voel ik me dan een beetje ongemakkelijk bij want ik ben niet altijd zo rustig als dat ik overkom. Ik kan rust uitstralen terwijl mijn innerlijk op volle toeren draait. Ik herinner me nog hoe ik deze houding in mijn werk als trainer ontwikkelde. […]
Mijmeringen
verbonden
Het stormt buiten. Ik lig op een bed bij het raam en laat de wolken door me heen waaien. Geboeid kijk ik naar de zwiepende takken van een enorme struik. Het is alsof ze hun uiterste best doen elkaar aan te raken en dat dit steeds maar niet lukt, als bij een Tantaluskwelling waarbij het […]
versmelten
VERSMELTEN Wandelend langs de Pitz, een kabbelend bergbeekje in Oostenrijk, kom ik langzaam in een cadans. Mijn skistokken prikken net iets eerder in de sneeuw dan dat mijn voeten de grond raken, da-dam da-dam da-dam. Met mijn ogen scheer ik langs de gedeeltelijk besneeuwde hellingen, de scherpe lijnen tussen rotsen, bomen en lucht. Ik heb […]
overweldigend
Sinds ik van de week deze tekening maakte, hoor ik steeds een zinnetje in mijn hoofd. HET LEVEN IS SOMS BEST OVERWELDIGEND. De woorden ‘soms’ en ‘best’ zijn misschien te eufemistisch, want welbeschouwd vind ik leven in deze tijd behoorlijk overweldigend. Als ik tenminste laat binnenkomen wat er zoal langskomt – in de krant, op […]
licht
In de mijmering van 24 december 2022 schreef ik over boekselen. Ik werd zo licht en blij van de boeksel die gedurende de maand januari op de standaard stond, dat ik die graag met jullie wil delen. Langzamerhand drong tot me door hoezeer de tekening bij de tekst paste. Ik ging een wezentje zien dat […]
een kleur van plezier
Meestal denk ik aan de duizend dingen die ik wèl kan en wil en zal doen – ik ben blij – een kleur van plezier – mijn blik reikt naar de jaren die in het verschiet liggen. Met zorg kies ik mijn kleding vandaag. Het wordt een turquoise rok en trui met een paars vestje. […]