Het thema van onze bezinningsavond is sprokkelen. Eens kijken wat ik bij elkaar kan sprokkelen. Ik stap bij mezelf naar binnen zoals ik een bos in kan lopen en kijk om me heen. Ik kom oude, bijna vergane herinneringen tegen, wat achteloos achtergelaten rommel, verloren schatten en beloften van nieuw leven. Ik verbaas me over […]
Mijmeringen
spelen
Als ik denk aan spelen, denk ik aan ongedwongen plezier maken. Niet gericht op een resultaat maar vrij en geheel aanwezig in dit moment. Je zou haast denken dat spelen iets willekeurigs heeft, dat we zomaar wat doen. Dat is niet wat bij me opkomt als ik mijn kleindochter van drie zie spelen. Ik zie […]
tijd
Een lange zomer, rijk aan ervaringen die niet in een paar zinnen te vangen zijn. Die zomer is slechts een stip in de tijd. Tijd en mijn beleving van tijd zijn op de een of andere manier mijn thema geworden deze zomer. Hoe ouder ik word, hoe meer de tijd kabbelt. Hij glipt niet tussen […]
beukennootjes
Toen in het voorjaar mijn oog eenmaal gevallen was op de jonge spruiten van een beukenboom, zag ik die overal waar beukenbomen stonden. Enthousiast liet ik ze zien aan mijn kleinkinderen. Ik vertelde dat de beukennootjes een nestje gemaakt hadden in de aarde en dat er, door de zon en de regen en het eten […]
heilig
Kerktorens zijn markante blikvangers in het landschap, zeker als dat land vlak en weids is. Ze zijn ook een oriëntatiepunt als we ze zien vanaf het water. Zeilend op het IJsselmeer weten we ongeveer waar we zijn omdat we de stompe toren van Workum en de karakteristieke kerktoren van Hindeloopen herkennen. Terwijl ik mijn blik […]
deel van het geheel
Op een rommelmarkt koop ik voor één euro een puzzel van 5000 stukjes. Er staan 45 stralende mensen op met een verscheidenheid aan kleuren, leeftijden en culturen. Een paar weken later staat de puzzeldoos op een enorme tafel in de grote zaal van Belmonte, het gebouw waar ik woon. Het tevoorschijn toveren van al die […]