onbeschikbaar

Ontmoetingen zijn voor mij al gauw intens. Mijn voorkeur gaat uit naar live ontmoetingen. Fysieke nabijheid helpt mij bij het oppakken van allerlei signalen waardoor ik in verbinding kan blijven. Of de verbinding te hervinden als we die dreigen kwijt te raken. Als ik met iemand aan de telefoon zit, lukt dat meestal ook nog wel. Digitale contacten vind ik al gauw spannend. Ik weet dan niet hoe mijn woorden ontvangen zullen worden of hoe ik de woorden van de ander moet opvatten. Bij het mijn weg vinden in de digitale wereld als het gaat om bestellingen doen, accounts aanmaken, administratieve zaken regelen, voel ik mij over het algemeen onrustig en onzeker. Ik vind het te ingewikkeld.

Eind mei, een dag voordat we een paar weken met vakantie zouden gaan, wilde ik een zoveelste poging doen om iets te regelen via mijn laptop, toen deze het ineens voor gezien hield. Wat ik ook probeerde, geen activiteit meer. Ik belde mijn online hulpdienst die niets voor me kon doen. Ik maakte een afspraak voor een bezoek aan huis (yes, fysieke nabijheid!) voor na onze vakantie en slaakte een zucht van verlichting. Mijn computer was voorlopig niet beschikbaar. Misschien was het verstandig om zelf ook eens even niet voor alles en iedereen beschikbaar te zijn.

We zijn inmiddels weer thuis en de computer reparateur is op bezoek geweest. Hij zette de laptop aan. En wat bleek … hij deed het gewoon. Niets aan de hand.

Ik denk dan: “Misschien is het stilvallen van mijn laptop wel door mijn beschermengel geregeld.”