Ik geloof dat alles wat mensen doen, gedaan wordt in een poging een zekere behoefte te vervullen. Anders gezegd, ik geloof in de goede bedoelingen van mensen en met die houding treed ik hen tegemoet. Zo heeft iedereen bepaalde startgedachten waarmee hij naar de wereld kijkt.
Hoe verhoudt ons geloof zich tot de feiten? De feiten zijn er eerst en hoe we die interpreteren wordt beïnvloed door de mate waarin we in iets of iemand geloven. Ik heb mij laten vaccineren omdat ik geloof dat het goedje dat in mijn lijf terecht komt mij beschermt tegen het corona virus. Ik geloof ook dat we het leed dat het virus veroorzaakt voor veel mensen kunnen voorkomen als de meerderheid van de mensheid is gevaccineerd. Je zou dit ook een aanname kunnen noemen. Ik weet niet zeker of het zo werkt. Ik kan nooit alle feiten verzamelen. Ik baseer mijn geloof op een aantal feiten waarvan ik aanneem dat ze op waarheid berusten.
Het beeld dat wij van iemand hebben, wordt sterk bepaald door de mate waarin wij in die persoon geloven. Ik geloof in mijn kinderen. Ik ga ervan uit dat zij zich redden in het leven, dat ze iedere hobbel zullen overwinnen. Dit geloof of vertrouwen had ik al voordat zij geboren waren en is sindsdien nooit doorkruist door twijfel.
Nu mijn kinderen volwassen zijn, vertellen ze mij welke invloed mijn geloof in hen heeft op hun leven. Het geeft hen een basis waarop zij kunnen groeien en bloeien, experimenteren en falen. Op momenten dat zij aan zichzelf twijfelen, weten zij dat er iemand is die in hen gelooft, altijd.
Geloven is zo krachtig dat het zelfs de feiten kan beïnvloeden. Als ik enthousiast geloof in mijn plannen, er al vanuit ga dat iets mij zal lukken voordat ik eraan begonnen ben, is de kans groot dat ik zal slagen. Dat ik geloof in mijn familie, mijn vrienden, de mensen die ik tegenkom, de lezers van mijn boeken, stimuleert hen om in zichzelf te geloven. Ik besef dat ik, door te geloven in mensen, een verschil kan maken.
Soms is loslaten eng.
Je weet niet.
Waar je terecht komt.
Je hebt er geen grip op.
Je ziet het niet.
Maar blijven hangen.
Blijven hopen op verlichting.
Er zelfs naar verlangen.
Zal niet helpen in de juiste richting.
Soms is loslaten beter.
Met beide benen op de grond.
En de wind in je rug.
Zonder te vergeten waar je stond.
(Geen idee wie dit heeft geschreven. Ik kreeg een kaart van iemand en daar stond deze tekst op). Mooi en bemoedigend.
het is mij niet helder wat jou deze reactie deed geven. bedoel je dat loslaten soms beter is dan geloven?
Prachtig verwoord lieve Justine jouw mijmering over geloven. Je weet in je schrijven “geloven” zoveel kracht in te blazen, een kracht die ik welleswaar herken, maar me niet altijd zo bewust ben. Dank ik ga ‘m inzetten!
Dank je wel voor deze mijmering, lieve Justine.
Misschien is geloof wel zo krachtig dat het zogenaamde feiten niet alleen kan beïnvloeden, maar ook kan doen ontstaan? Misschien creëren we onze hele wereld wel met ons geloof, met onze eigen scheppende gedachten?
ja misschien, lieve ann. misschien is dat zo. als ik daarover nadenk, kom ik altijd in de knoop met gedachten als ‘als iedereen zijn eigen wereld creëert hoe kunnen we elkaar dan ontmoeten in een gemeenschappelijke wereld’. jouw misschien nodigt me uit deze optie opnieuw in overweging te nemen. en gelukkig hoef ik het antwoord niet te weten.