In de NRC lees ik dat mensen steeds vaker online hun kwetsbaarheid tonen en daarna laten zien hoe ze er weer bovenop zijn gekomen. Ik staar uit het raam en vraag me af hoe dat bij mij zit. Ben ik een van die ‘mensen’? Ik realiseer me dat ik graag op zoek ga naar wat ik kan leren van mijn denken en daden, ook als die niet bijgedragen hebben aan geluk, omdat mijn behoeften aan zingeving en harmonie groot zijn. En ja, dat etaleer ik ook in mijn teksten. Ik denk dat ik dat doe omdat ik de aanname heb dat lezers uitkijken naar iets opbeurends. En ook om te voorkomen dat ik word veroordeeld om mijn falen. Blijkbaar voelt het pas veilig om mijn onvermogen te delen als ik ook mag laten zien wat ik wel kan.
Met deze gedachte in mijn voorhoofd pak ik de krant weer op en lees verder. Eke Krijnen, senior onderzoeker aan het Kohnstamm Instituut, schrijft: Ik verlang naar een wereld waarin we verhalen vertellen over falen en tegenslag in je carrière zonder clou, les of opsteker. Verhalen waarin we ons leven niet voorstellen als een trap om te beklimmen, maar als een bos. Een ruimte waarbinnen we ons verplaatsen, zonder duidelijke richting, waarin we soms iets nieuws proberen, dan weer onszelf herhalen, waarin we soms iets goeds doen, dan weer hopeloos mislukken. Een leven waarin we de ene keer wel en de andere keer geen beter mens worden.
In zo’n bos wil ik wel verdwalen.
Goedemorgen Justine,
Dank weer voor je mooie mijmering!
Ook ik zou willen verdwalen in een bos van verhalen.
Dat gebeurt , als ik lees …..
Of luister naar n ander mens, die mij iets vertelt …..
Zo krijgt t leven lijn, ook in moeilijke tijden.
Dat troost, want het leven is niet altijd licht.
Deze lente is licht en dat is hoopvol.
En hoop doet leven….
Mooi hoe jij een nieuwe dimensie toevoegt aan mijn verhaal. Want ja, in het bos kun je alle kanten op. Dankje voor het delen van het hoopvolle …
Mooi!
Ik merk ook dat ik altijd zoek naar een les. Dat lijkt me ook menselijk. Maar het wordt soms wel geforceerd ja, en gewoon verdwalen om het verdwalen is ook mooi…
Dank voor deze mooie les ;).
Wat mooi beschreven en zó herkenbaar.
De laatste jaren ben ik steeds meer van het bos gaan houden. Mooie wens.
Ja, zo’n menselijk bos van zijn, dat lijkt me een welkom bos/samen zijn!
Dankje voor het delen!