Het is 1 september, een zonnige zondag. Het is een dag zonder structuur en ik ben alleen. Nou ja, alleen. Ik merk dat ik voortdurend met mezelf in gesprek ben. Gevoelens en gedachten buitelen over elkaar heen. Op een gegeven moment zet ik de boeksel voor september op haar standaard – en wordt overspoeld.
het mooie tegemoet waar vreugde heerst zeker
de kracht van eigen schaduw
Twee engelen die van me vandaan lopen, de toekomst in. Een volwassene en een kind, hand in hand. De zon op hun rug werpt hun schaduw vooruit. De vorm van hun schaduw wordt bepaald door hun fysieke vorm die het resultaat is van hun leven tot nu toe. Zij staan in het midden tussen verleden en toekomst. Ik ben die volwassen engel, ik ben dat kind. Ik sta daar in het Nu.
Mijn interpretatie van mijn tekening wordt gekleurd door het boek waarin ik zojuist begonnen ben te lezen: Niets weerstaat de nacht, van Delphine de Vigan.
Het gaat over Lucile, een stil meisje met een rijk binnenleven uit een groot gezin, tweede helft van de 20e eeuw. Wat me extra bindt aan het verhaal is dat een van haar zusjes Justine heet. Ik herken veel van Lucile in mezelf. De ene na de andere herinnering aan wie ik was, toen, en wie ik nog ben, nu, dringen zich tussen de regels door aan me op. En of het zo moet zijn, sla ik precies dan mijn boekselboekje open en kijk in de tekening van de twee engelen.
Lieve Justine ,’
Je mijmering heb ik gelezen.
Het kind in jezelf zoeken is een mooi proces en ik denk dat ik herken, wat jij aanroert in je mijmering.
De twee engelen ervaar ik niet maar dat ik beschermd wordt , is voor mij een zekerheid .
Dank
Lieve Justine, ik ben nog steeds geïnspireerd door jouw lessen ooit in Oostduinkerke. Door de aard van jouw leraarschap waarin ik mezelf kon zijn. Ik bereid nu een interactieve voordracht voor over mijn levensmissie Haptonomie dewelke de tactiele tegenhanger is van de Verbindende Communicatie. (Festival van Verbinding 20 sept 2024 in Berchem Antwerpen ) Zonder de kracht van mijn schaduw was ik niet zover gekomen. Lieve groet, Hannah
Lieve Justine,
Wat is de boeksel en een boekselboekje? Heeft het doorzichtige bladen?
Aansprekende ervaring!
Mooi beeld: de zon op je rug en je schaduw, die vooruit geworpen wordt in de vorm, die het resultaat is van hun leven tot nu toe….
Dankjewel voor je vraag, Antoinette. In de mijmering ‘niet meer zoeken’ van 24 december 2022 leg ik uit wat boekselen is. Je neemt een bladzijde uit een boek, kiest daar willekeurig of bewust een aantal woorden uit en maakt daar mee of -omheen een tekening. Dit jaar had ik voor iedere maand een boeksel met engelen gemaakt.