• Door naar de hoofd inhoud
  • Spring naar de eerste sidebar

Mijn Mijmeringen

De mijmeringen van Justine Mol

  • Home
  • Mijmeringen
  • Boeken
  • Schrijfster
  • Contact

afhankelijkheid

28 oktober 2022

Als kind zijn we afhankelijk van grote mensen voor voedsel, aandacht, verzorging, warmte … voor alles dat we nodig hebben om te leven en te gedijen. Naarmate we opgroeien en voor onszelf leren zorgen, worden we minder afhankelijk. In een overmoedige bui kunnen we zelfs denken dat we onafhankelijk zijn, dat we niemand nodig hebben. Dat is een illusie, toch? We zijn verbonden met alles en iedereen. Ik probeer me vaak voor te stellen hoe dat is, dat alles energie is en dat we allemaal uit diezelfde energie bestaan.

Toch wordt ons geleerd dat we ons zoveel mogelijk zelf moeten redden. We mogen niet zeuren en vooral niemand lastig vallen. Ik heb dat nooit zo goed begrepen. Als we ziek zijn, als we ons eenzaam voelen, als we een probleem hebben, is het dan de bedoeling om dat voor onszelf te houden en in ons eentje ellendig te zitten wezen totdat het over is?

Welk stemmetje weerhoudt ons ervan om te vragen om hulp of een luisterend oor? Is het een stemmetje dat zegt dat wij er niet zoveel toe doen, dat anderen wel geen tijd of zin zullen hebben om ons te helpen, dat we flink moeten zijn?

Kunnen we dat stemmetje ook iets anders laten zeggen? Dat, als we onze behoeften eens niet zelf kunnen vervullen, we anderen om hulp mogen vragen, omdat dat iets heel natuurlijks is. Dat we anderen een plezier doen door hen te benaderen omdat zij graag iets voor ons betekenen en willen dat het goed met ons gaat. Dat we niet slap of zwak zijn als we hulp vragen maar verstandig en realistisch.

Wat een verademing zou het zijn voor zowel helpers als hulpvragers als we alle mitsen en maren opzij zouden zetten en weer kunnen zijn als een kind dat zich de liefdevolle zorg door anderen onbezorgd laat welgevallen. 

Lees Interacties

Reacties

  1. Marijke zegt

    28 oktober 2022 om 14:50

    Hoi lieve Justine,

    Dat is precies waar we elkaar ontmoeten, spiegelen en liefhebben..
    En samenzijn, samenwerken.

    Beantwoorden
  2. Wilma zegt

    28 oktober 2022 om 17:50

    Doet me denken aan de spreuk; ieder mens is aan de ene kant een herder en aan de andere kant een schaap. Of te wel, de ene keer help je en de andere keer word je geholpen. Dankjewel weer voor je mijmering. Draagt tot nu toe elke keer weer bij aan mijmeren, inkeer.

    Beantwoorden
  3. Ine Castelijns zegt

    28 oktober 2022 om 23:23

    Lieve Justine ,

    Je wijze mijmering kwam bij mij weer echt binnen…..
    De afhankelijkheid van anderen is een vanzelfsprekendheid , die
    ik koester …..
    Een mens is een eenzaam individu maar ook een kraal in de ketting.
    Wij zijn allemaal eenheden maar ook onderdeel van een groter geheel.
    Dank je wel voor de overweging!
    Ine

    Beantwoorden
  4. Janet zegt

    6 november 2022 om 21:05

    Wat weer mooie gedachten Justine. Zo vreemd dat we zelf altijd klaar willen staan, maar de hulp van een ander zo moeilijk aannemen.

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Primaire Sidebar

Justine Mol

Abonneren op nieuwe mijmeringen

Laat je e-mailadres achter en ontvang de nieuwste mijmering in je mailbox
Loading

Recentste mijmeringen

overrompeld

boeken

vrede koesteren

wat is waarheid

kerstwens

Justine Mol - Voorbij schuld en onschuld

Bekijk boek

Copyright © 2025 Justine Mol · Website door Webkompaan