Mijn nachten zijn vol dromen waarin bizarre, extreme dingen gebeuren. Ik word er wel tien keer per nacht wakker van. Soms met een lijf dat raast van woede.
Overdag ben ik moe. Ik ben ook boos. Boos om het falende vaccinatiebeleid. Boos omdat ik denk dat er meer mensen ziek zijn en doodgaan dan nodig is. Boos als ik denk aan het verdriet en de onmacht die veel mensen voelen omdat de musea en de horeca dicht blijven en allerlei bedrijven failliet gaan. Boos omdat ….
Ik vind al dat boze niet leuk, dus ik zoek bezigheden op waar ik van geniet in de hoop dat de boosheid vanzelf weg zal gaan. En dat de gebeurtenissen die de aanleiding zijn voor mijn boosheid meteen mee verdwijnen.
Woede is als een vuur dat mij dreigt op te branden, als ik het, verborgen in mijn binnenste, zijn gang laat gaan. Ik besluit mijn boosheid naar buiten te laten komen. Ik stort mij op een legpuzzel totdat die klaar is. Ik zet stampmuziek op, ik maak een stevige wandeling. Ik merk dat ik na een tijdje niet meer boos ben om iets, maar gewoon boos. Nog even blaas ik stoom af. Dan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ik zie mezelf lopen en constateer dat ik nogal tekeerga. Ik begin om me heen te kijken. Ik sta stil bij een boom vol teer groene zaadjes die eruitzien als ronde, doorzichtige envelopjes waar een rood pitje in zit. Ik raap er een paar op en neem ze mee naar huis. In mijn bomenboek lees ik dat dit de zaadjes van de iep of olm zijn. Bij die boom staat onder het kopje spiritualiteit: weerstand, bezinning, herstel, bescherming, dood en wederopstanding. Ik heb het vuur van mijn woede laten uitbranden. Uit de as zijn mijn liefde voor de natuur en mijn verbinding met het leven weer opgestaan. Een vreugdevuur dit keer, een vuur waar ik net zo vertrouwd mee ben als met het vuur van de woede.
Dankjewel Justine voor de laatste mijmering over “ vuur”!
Je boosheid is begrijpelijk .
Niemand kan dan ook ijzer met handen breken.
Goed dat je de schoonheid van de natuur in haar subtiliteit nog kunt ervaren . De lente keert steeds weer en alles heeft zijn tijd….
Als je t kleine nog kunt zien is dat winst.
Blijf je verwonderen en ervaar de grootsheid van de natuur!
Ine Castelijns
Ja, levensvuur, energie, levenslust in vele vormen. En het vuur voor wat je ter harte gaat… gezonde boosheid, die je evengoed “op kan eten”, verzengend kan zijn soms!
Mooi en herkenbaar hoe je het proces in jou beschrijft!
Even nagaan hoe het momenteel in mij leeft…..
Ik vind het een hele kunst om gezonde woede (bv. over onrecht of situaties die lijden veroorzaken) te kunnen doseren…. Fijn, als ik mijn boosheid kan inzetten voor situaties, waarop ik invloed heb en die ik kán veranderen… (en ik probeer te groeien in de manier waarop ik dat doe). En best lastig om niet teveel energie te verspillen aan woede over dingen, waar ik géén directe invloed op heb.
Voor mij is de cirkel van invloed en de cirkel van betrokkenheid daarbij helpend. En ook: weinig tv programma’s, die mijn cirkel van betrokkenheid weer activeren. En in contact blijven met de wonderen in de natuur ja!
Bedankt Justine voor deze mijmering.
De lente helpt ook mij om de energie die de aarde laat zien, te delen.
Ondanks alles komt de aarde weer tot groei en bloei. Wij mogen daar op afstemmen.